மருதையில, காலேசுல நான் படிச்சிட்டு இருக்கையில, என் பங்காளி ஒருத்தன் இருந்தியான், தென்காசிகாரப்பய.. கருவண்டு கலருல, பாக்க பழமாட்டாம் இருப்பியான், ஆனா சரியான கோட்டிக்காரன். அவன் செஞ்ச அலப்பறை ஒன்னதான் இப்ப சொல்லப்போறேன், நல்லா சுவாரஸ்யமா இருக்கும். ஆறாவது செமஸ்டரோ, ஏழாவதோ சரியா தெரில.. அதிசயமா நான் அன்னிக்கு வகுப்புக்கு போயிருந்தேன்.
எங்க ஹெச்சோடி வகுப்பு. கட்டடத்துக்கு கம்பி எவ்ளோ போடறது, எப்படி போடனுங்கறத கணக்கு பண்ற பாடம். எங்க ஹெச்சோடி இருக்காரே, எப்ப பாத்தாலும் உர்ருன்னே இருப்பாப்ல, பாவம் , சர்க்கர வியாதிக்காரரு.. ஒரு நாளைக்கு அம்பது தடவ , ஒண்ணுக்கு போயிட்டு வருவாரு, சில சமயம் , எங்களுக்கு எது ஹெச்சோடி ஆபீஸுன்னே குழம்பிரும். ஆனா , நல்ல மனுசன்.. நாங்க என்னதான் கிறுக்குத்தனம் பண்ணாலும் கண்டுக்கிட மாட்டாரு. பாசக்கார புள்ள.
அட, பாருங்க , சொல்ல வந்தத சொல்லாம, சுத்தி வளச்சிட்டு இருக்கேன். அன்னிக்கு நம்ம ஹெச்சோடி, இன்னிக்கு எப்படியும் பத்து கழுத்தையாவது அறுத்துப்புடனும்னு குறியா பாடம் நடத்திட்டு இருந்தாப்ல. போர்டுல புரியாத பாசையில, என்னென்னமோ குறி போட்டு, அஞ்சும் நாலும் எப்படி பத்தாகும்னு கருத்தா சொல்லி குடுத்திட்டு இருந்தாரு. நம்மாளு, அதாங்க , தென்காசிப்பய.. முத பெஞ்சில உக்காந்துகிட்டு,முழு வீச்சா குறிப்பெடுத்துகிட்டு இருந்தான்.
ஆமாங்க, அவரு எப்பவுமே முத பெஞ்சுல தான் உக்காருவாரு.. பெரிய படிப்பாளி, அறிவாளின்னு கோக்கு மாக்கா எதுவும் நெனச்சிகிடாதீங்க. ஆளு கட்ட, அம்புட்டுதேன். இந்த சினிமா நடிக சினேகா படம் போட்ட நோட்டு ஒண்ணு வச்சிருப்பான். இந்த ஒத்த ரோசாவ வச்சிகிட்டு, தாவணியில, ஓரக்கண்ணால, ஒருக்களிச்சிட்டு பாத்துட்டு இருக்குமே, அதே படம்தான். எழவு , எல்லா பாடத்துக்கும் அந்த ஒரு நோட்டுதேன், நாலு வருசமும் அதே படந்தேன். நாதாரி, வகுப்புக்கு மட்டம் போட்டாலும் போடுவானே, ஒழிய, வேற படம் போட்ட நோட்டுல குறிப்பெடுக்க மாட்டான்.
பயபுள்ள பன்னென்டாப்பு வரைக்கும் தமிழ்ல தான் படிச்சிருக்கான். இங்க வந்து இங்கிலீசுல, தலகாணி சைசுல புஸ்தகங்களை பாத்தவுடனே , மாப்ளைக்கு நாக்கு தள்ளிருச்சி. இருந்தாலும் வுடமாட்டான், மல்லுகட்டி படிப்பான். படிப்பானா, சும்மா உக்காந்துருப்பானான்னு தெரியாது, ஆனா எந்நேரமும் , புக்கும் கையுமா தான் இருப்பான். வா மாப்ள, நான் சொல்லித்தரேன்னாலும் கேக்கமாட்டான். நானா படிச்சாதேன் மனசுல நிக்கும்பான். ரொம்ப கஷ்டப்பட்டு , வயக்காட்டு வேல பாத்து படிச்சு, மெரிட்ல கவர்ன்மெண்ட் காலேசுல சீட்டு வாங்கினவன்.
அட, திரும்பவும் பாருங்க, சுத்த ஆரம்பிச்சிட்டேன். பழைய நினைப்புல, அதான் , அப்பிடியே புடிச்சி இழுத்துட்டு போயிடுது.
கதைக்கு வருவோம். இந்நேரத்துல , எங்க ஹெச்சோடி, போர்டு முழுக்க நிறைச்சிட்டாரு.. ஒரே கோடும் , எழுத்துமா இருக்கு, ஒரு மண்ணும் புரியல. நான் பேனாவை தூக்கி போட்டுட்டு, சன்னல் வழியா, குரங்குகளை வேடிக்கை பாக்க ஆரம்பிச்சிட்டேன். பக்கத்துல இன்னொரு பங்காளி , கண்ணாலயே கூடப்படிக்கிற புள்ள கூட காதல் வளக்க ஆரம்பிச்சிருந்தான். ஆனா நம்மாளு விடலயே. சினேகாவுக்கே வலிக்கிற மாதிரி பக்கம் பக்கமா குறிப்பெடுத்துகிட்டு இருந்தான்.
எங்க ஹெச்சோடிக்கு ஒரே ஆச்சரியம். என்னடா , சாதரண நாள்லயே தூங்கிறுவான், இன்னைக்கி என்னடான்னா.. இப்படி எழுதுறானேன்னு. அப்புடியே அவன் பக்கத்தால் போயி நின்னாரு. நம்மாளு அத கவனிக்கல, பரீச்சையிலை கூட அப்படி காப்பி அடிச்சுருக்க மாட்டான், பக்கம் பறந்துட்டே இருந்தது. ஹெச்சோடி அவன் தோள்ல தொட்டு, "தம்பி, இன்னும் எத்தன பேப்பர் இருக்குப்பா"ன்னாரு. அவன் அவர நிமிந்து பாத்துட்டு , கட கடன்னு, சினேகா நோட்டுல இருந்த காலி பக்கத்த எண்ணி , " இன்னும் நிறைய இருக்கு சார்"ன்னான்.
என்ன ஆச்சி, ஏது ஆச்சின்னு தெரியல, எங்களுக்கு எதுவுமே புரியல. ஹெச்சோடி, வயித்த புடிச்சிகிட்டு , வகுப்பே அதிருர மாதிரி சிரிக்க ஆரம்பிச்சிட்டாரு. எங்களுக்கு சிரிக்கிறதா, இல்ல சும்மா இருக்குறதான்னு தெரியல. இவரு இப்படி சிரிச்சி, இவரு பொண்டாட்டியே பாத்துருப்பாங்களன்னு தெரியல.. அப்புறம் தான் , அவரு கஷ்டப்பட்டு சிரிப்பை அடக்கிட்டு…"தம்பி, நான் பேப்பர்னு சொன்னது , அரியர்ஸைப்பா, நோட்டுல இருக்குற பேப்பரில்ல"ன்னாரு. அப்பதான் எங்களுக்கு விளங்கிச்சு.. அப்புறமென்ன, நாங்க சிரிச்ச சிரிப்புல திருப்பரங்குன்றத்து குரங்குகளே பயந்திருக்கும் போங்க.
No comments:
Post a Comment